Een andere mobiele telefoon

Ik kan goed merken dat ik ouder word. Aan allerlei zaken. Een jaar of drie en een half geleden moest ik een nieuwe mobiele telefoon kopen. Mijn vertrouwde Motorola razerblade deed het weliswaar nog prima sinds ik er een nieuwe accu voor had kunnen kopen maar hij voelde kleverig aan. Ik was enorm op die Motorola gesteld. Ik kocht hem in juni 2007 als opvolger van een zilveren Motorola.

Ook met zo’n handig klepje dat je opende wanneer je wilde bellen. Het waren nog geen smartphones. Maar ze hadden wel allebei bluetooth zodat ik in de auto handsfree kon bellen en ze konden op de speaker gezet worden. Meer functies gebruikte ik niet. De zwarte Motorola kostte destijds bijna 500 euro en dat vond ik wel genoeg. Dus toen ik begin 2015 naar een opvolger zocht was dat mijn budget. Ongewild stapte ik de wereld van de slimme telefoons binnen. Die van alles konden waar ik nog nooit van gehoord had. En ook geen behoefte aan had.

Die met verschillende besturingssystemen werkten: (mijn oude telefoon had helemaal geen besturingssysteem) Android of Apple. Die werkten met een touchscreen. Lekker handig met handschoenen. Kortom de keuze was reuze en goede raad was duur. Omdat ik kort daarvoor eindelijk een iPad had gekocht was ik al snel bekend met de manier waarop Apple werkte. Zo kwam het dat ik naar een iPhone ging kijken. Maar wat waren die duur zeg. Na lang wikken en wegen kwam er een witte 5C. Ze hadden geen zilver of zwart en ik hoefde geen roze of babyblauwe uitvoering. Om een lang verhaal kort te houden: de iPhone en ik werden geen vrienden. Ik heb zelfs in het najaar van 2016 een aantal weken mijn oude zilveren Motorola weer gebruikt omdat de iPhone volledig ontregeld was. Uiteindelijk sloten we weer vriendschap en ging hij weer iedere dag trouw mee. Tot ik bemerkte dat de accu steeds sneller leeg was.

Dat bleek niet aan mijn gebruik te liggen maar was een bekend probleem. Hetzelfde gold ook voor latere iPhones van Apple. Daar kan je tot eind 2018 voor een gereduceerd tarief een nieuwe accu in laten zetten maar het tarief voor de 5C bedraagt 89 euro. Voor dat geld had ik 4 originele accu’s voor de Motorola! Omdat nog steeds niemand uit kon leggen hoe een Android telefoon werkte dacht ik dat ik weer een Apple moest nemen. Ik keek in de Apple store naar een mogelijke opvolger. Vanaf 530 euro kon ik terecht. Eigenlijk vanaf 450 euro voor de SE. Maar mijn vrouw heeft die en ik vind hem helemaal niet lekker vast houden. Deze week kreeg ik de aanbiedingen van Staples thuis gestuurd en mijn oog viel op de aanbieding van de iPhone 6. Voor iets minder dan 350 euro was die te koop. Inclusief btw. Dat scheelde een hoop geld. Eenmaal in de winkel sloeg de twijfel toe. Er lag namelijk ook een SE. Die was 70 euro goedkoper. En hij kon meer. En in plaats van een 8 megapixel camera had hij een 12 mp camera. Ik liep naar de andere kant van de stelling. Daar waren de niet Apple producten uitgestald. De Motorola G5 deed niets, net als een andere telefoon maar een Samsung werkte wel. Het bleek dat het Android systeem niet anders werkte dan Windows 10. Toen ik de specificaties van de G5 bekeek zag ik dat er twee simkaarten in konden en dat er een 13 megapixel camera in zat.

De prijs: nog geen 200 euro. Met een prachtige charcoal aluminium behuizing en lekker dun. De keus was nu makkelijk. Het werd de G5. Voor de nog prima werkende iPhone 5C werd een prepaid sim kaart aangeschaft. Bij het Kruidvat. Nu kan de blogmanager ook af en toe bellen en ik heb weer een Motorola.