Koop geen kat in de zak

Wanneer je op zoek bent naar een klassieke auto zijn er verschillende mogelijkheden. Je kan de auto van een particulier kopen of bij een bedrijf. Je

zou de auto echter ook op een veiling kunnen aanschaffen. Over de hele wereld worden gedurende het jaar door verschillende veilinghuizen veilingen georganiseerd. Niet alleen van auto’s maar ook van allerlei andere zaken zoals antiek, juwelen en kunst.  Eén van die veilinghuizen is Bonhams. Op 20 maart 2015 ben ik met mijn vrouw naar de kijkdag van een veiling van Bonhams geweest. In Engeland. Tijdens de Members Meeting op Goodwood. Hoewel ik in

mijn leven honderden auto’s heb gekocht en verkocht, heb ik dit nog nooit op een veiling gedaan. Ik heb wel eens auto’s aangeboden op een veiling en natuurlijk ben ik er geweest om naar aparte auto’s te kijken. Maar op een veiling gelden andere regels dan in het normale traject van koop en verkoop. Zo staat het volgende te lezen in de catalogus en op de website van Bonhams: Buyers’ Obligations: All bidders must agree that they have read and understood Bonhams’ Conditions of Sale and agree to be bound by them. This affects the bidders Legal rights. Achterin de catalogus is het eerste wat er te lezen staat bij “notice to bidders” dat Bonhams uitsluitend voor de verkopende partij werkt en dat je zelf verantwoordelijk bent voor het checken van de aangeboden auto’s.

Op de kijkdag kan je met twee personen naar binnen wanneer je een catalogus koopt. De prijs daarvan is afhankelijk van de soort veiling en soms kan je de catalogus uitsluitend vooraf aanschaffen. In de catalogus worden alle te veilen voertuigen en eventuele automobilia en miniaturen beschreven. Zoals gezegd is de beschrijving opgesteld aan de hand van de informatie die de eigenaar heeft verstrekt. Daarom verdient het aanbeveling om uiterst zorgvuldig te lezen. Bij de gewonere auto’s weet je dat de prijs bepaald wordt door vraag en aanbod. Maar bij de exclusievere automobielen spelen andere zaken mee. De laatste jaren zijn de prijzen van bepaalde wagens extreem gestegen. Daardoor hebben

ze een verzamelaarwaarde gekregen. Die waarde overstijgt de natuurlijke prijs vele malen. Om die reden worden er ook auto’s nagemaakt die anders onbetaalbaar zouden zijn. Op de door ons bezochte veiling stonden er diverse “recreations” te koop. Zoals een C-type, een 250 GTO en een Maserati Birdcage. Wanneer je de laatste tijd gekeken hebt naar de prijsontwikkeling zie je dat de nieuwste trend op veilinggebied het aanbieden van barnfinds  is. Dat zijn auto’s die worden aangeboden in de staat waarin ze waren aangetroffen na een jarenlang verblijf  in een vochtige schuur of onder een zeil in de tuin. Zo’n “project” was de beige Porsche 356 Super 90 Coupé overduidelijk. In stilte

hebben we er om heen gelopen om de auto te fotograferen. Terwijl we de foto’s maakten vroegen we ons af wie dit project zou gaan restaureren. Er zat enorm veel laswerk aan en het interieur zag er ook erbarmelijk uit. Het leek er ook niet op of de motor direct aan zou slaan of dat de remmen het deden. Het was duidelijk dat je het bij deze auto niet zou redden met even bijtippen. Toch heeft

men voor dit project 32.200 Engelse Pond afgetikt. In de beschrijving in de catalogus stond te lezen dat de auto nieuwe “sills and wheelarches” nodig had maar dat de body er verder solide uit zag en dat de deuren open en dicht gingen. Het interieur zou nog te redden zijn en alle tellers waren aanwezig. De prijzen van de Aston Martin modellen zijn de afgelopen jaren door het plafond gegaan. Met name de DB 4 en de DB 5 zijn onbetaalbaar geworden. Om die

reden kijken er tegenwoordig een hoop mensen naar een DB 6. Er stonden twee  restauratieprojecten. De bruine DB 6 heeft 194.140 Pond opgebracht. Het DB 4 project wat te zien was zonder lak realiseerde zelfs 256.860 Engelse Pond.

Een heel ander soort auto was de Audi Quattro A1 Group B Rally Car van Hannu Mikkola. Je kon duidelijk zien dat de auto een hard leven heeft gehad. Toch zag hij er goed uit. Volgens de beschrijving was de auto origineel en zat het plaatje met het bodynummer op de juiste plaats. De auto stond in Griekenland geregistreerd op historische platen. Hij is verkocht voor bijna 250.000 GBP. Nadat we het totale aanbod hadden bekeken konden we onze favoriet kiezen.

Dat was de Lea Francis uit 1949. De auto zag er origineel uit en was ook rijdbaar. Het was geen project en hij was ook niet overgerestaureerd, integendeel. De auto zat barstensvol met patina. De gelukkige nieuwe eigenaar kan er zelfs mee naar de Goodwood Revival en meedoen aan de Fordwater Trophy race. Dat alles voor een prijs van 29.900 Pond. Dat je voor nog minder geld op Goodwood kan rijden bewees de eveneens verkochte MG Magnette ZA.

De voormalige deelnemer aan de diverse races werd geveild voor 21.850 Pond. Dat is niet al te veel geld voor een enorm leuke auto. Hier is een leuk fotoalbum: https://www.facebook.com/pg/classiccarsandlifestyle/photos/?tab=album&album_id=1922171361241771