Auto Italia: een trip naar memorylane
Zondag
21 oktober werd Auto Italia in de expo hallen in de Haarlemmermeer gehouden. Ik
ben er met mijn vrouw geweest. Het werd een leuke trip over Memorylane. Overal stonden auto’s uit mijn
jeugd. Vanzelf borrelden de
verhalen naar boven. Zoals bij het zien van een prachtige gele Fiat 128. Ik herinnerde me direct dat een vriend van mij zo’n auto op Nieuwjaarsdag om 00.30 op weg naar de nieuwjaarsreceptie van de hockeyclub volledig total loss reed op een stapel brandende bomen en autobanden. Het was de auto van zijn vader en hij had niet eens gedronken. Zelf beleefde ik ooit een hairy moment in een zwarte 128. Ik had de voorremblokken vervangen en vergeten om een aantal keer op het pedaal te trappen voor ik met mijn broertje ging kijken of de auto nu beter remde. Je raadt het al: hij deed het bij de eerste paar keer trappen helemaal niet! Lastig wanneer je aan het eind van een smal straatje een haakse bocht naar links moet maken. Er stond ook een grijsachtige Super.
Ik heb er ook eentje in die kleur gehad. Midden op de Moerdijkbrug sloeg de motor vast omdat de oliepomp niet meer werkte en direct vloog de auto in de brand. Toch liep hij nog en konden we door rijden tot we over de brug waren en de auto op een veilige plek langs de kant zetten. Niet veel later hadden we een lift gekregen van een aardige man in een Ford Taunus. Met een venijnig grommend wiellager. Maar we haalden in ieder geval Rotterdam. Bij het zien van een beige Alfa junior dacht ik terug aan het bezoek dat ik een kleine 30 jaar geleden met mijn vrouw aan Aaldering bracht. Hij had een brievenbusje te koop staan in die kleur. Nico was er zeer enthousiast over en niet veel later reden we
in de kleine coupé door de prachtige omgeving. Er was helemaal niets mis met de auto. Toch heb ik hem niet gekocht. Met de 1300 motor was hij niet erg snel en hij had nog staande pedalen. Daar kan ik niet goed mee rijden. Ook bij het zien van een Lancia Fulvia coupe kwamen de herinneringen boven. Een elftalgenoot was helemaal gek op de leuke wagentjes. Ik kan me nog
herinneren dat ik een keer zijn auto moest op halen. Ik had de deur met de sleutel geopend en de motor gestart. Vervolgens wilde ik weg rijden en ging met een rotgang achteruit. Dat kwam doordat de achteruitversnelling op de plek van de eerste versnelling links voor zat. Op de plek waar mijn auto’s de twee hadden zat hier de achteruit versnelling. Er stonden ook de nodige exoten.
Mannen en jongetjes verdrongen zich bij de Lamborghini’s om foto’s te maken. De expohallen waren erg groot. Ik was er nog nooit geweest en verbaasde me over de afmetingen van het complex. Het dak was van glas en geheel bedekt met zonnepanelen. Dat weerspiegelde soms gemeen op de auto’s die we fotografeerden. Op Facebook staat onze fotoselectie met ruim 160 foto's.
verhalen naar boven. Zoals bij het zien van een prachtige gele Fiat 128. Ik herinnerde me direct dat een vriend van mij zo’n auto op Nieuwjaarsdag om 00.30 op weg naar de nieuwjaarsreceptie van de hockeyclub volledig total loss reed op een stapel brandende bomen en autobanden. Het was de auto van zijn vader en hij had niet eens gedronken. Zelf beleefde ik ooit een hairy moment in een zwarte 128. Ik had de voorremblokken vervangen en vergeten om een aantal keer op het pedaal te trappen voor ik met mijn broertje ging kijken of de auto nu beter remde. Je raadt het al: hij deed het bij de eerste paar keer trappen helemaal niet! Lastig wanneer je aan het eind van een smal straatje een haakse bocht naar links moet maken. Er stond ook een grijsachtige Super.
Ik heb er ook eentje in die kleur gehad. Midden op de Moerdijkbrug sloeg de motor vast omdat de oliepomp niet meer werkte en direct vloog de auto in de brand. Toch liep hij nog en konden we door rijden tot we over de brug waren en de auto op een veilige plek langs de kant zetten. Niet veel later hadden we een lift gekregen van een aardige man in een Ford Taunus. Met een venijnig grommend wiellager. Maar we haalden in ieder geval Rotterdam. Bij het zien van een beige Alfa junior dacht ik terug aan het bezoek dat ik een kleine 30 jaar geleden met mijn vrouw aan Aaldering bracht. Hij had een brievenbusje te koop staan in die kleur. Nico was er zeer enthousiast over en niet veel later reden we
in de kleine coupé door de prachtige omgeving. Er was helemaal niets mis met de auto. Toch heb ik hem niet gekocht. Met de 1300 motor was hij niet erg snel en hij had nog staande pedalen. Daar kan ik niet goed mee rijden. Ook bij het zien van een Lancia Fulvia coupe kwamen de herinneringen boven. Een elftalgenoot was helemaal gek op de leuke wagentjes. Ik kan me nog
herinneren dat ik een keer zijn auto moest op halen. Ik had de deur met de sleutel geopend en de motor gestart. Vervolgens wilde ik weg rijden en ging met een rotgang achteruit. Dat kwam doordat de achteruitversnelling op de plek van de eerste versnelling links voor zat. Op de plek waar mijn auto’s de twee hadden zat hier de achteruit versnelling. Er stonden ook de nodige exoten.
Mannen en jongetjes verdrongen zich bij de Lamborghini’s om foto’s te maken. De expohallen waren erg groot. Ik was er nog nooit geweest en verbaasde me over de afmetingen van het complex. Het dak was van glas en geheel bedekt met zonnepanelen. Dat weerspiegelde soms gemeen op de auto’s die we fotografeerden. Op Facebook staat onze fotoselectie met ruim 160 foto's.