Mini is zestig

Dit jaar is het al weer zestig jaar geleden dat de Mini op de markt kwam. In 1959 zorgde de kleine auto voor een sensatie. Door de voorwielaandrijving en de op de hoeken geplaatste wielen bood de zeer kleine auto toch erg veel

binnenruimte en konden er zelfs 4 volwassenen in zitten. Ik heb altijd een zwak gehad voor de kleine wagentjes. Hoe vaak ik de film met de titel “the italian job” met Michael Caine heb gezien weet ik niet meer. Ik heb op een bepaald moment zelfs een originele set foto’s van de film kunnen bemachtigen. Natuurlijk van die stoere Mini’s en niet van de ook heel erg leuke Alfa Romeo Giulia’s in politie-uitvoering. Ik kan me niet herinneren hoeveel van die Mini’s ik zelf gehad heb.

Ik had ze in allerlei verschillende uitvoeringen. Onder andere een Mini Clubman Estate. Veel van die auto’s hebben het niet overleefd. In de zestiger en zeventi-ger jaren werd verkeerd staal gebruikt waardoor de autootjes erg konden roes-ten. Verder waren ze er ook niet op gebouwd om lang mee te gaan en veel kilo-meters te draaien. Ik had ooit een werkplaatsboekje waar letterlijk in stond dat

de auto na 100.000 kilometer volledig gereviseerd moest worden. Dat klinkt nu raar maar met dat soort auto’s werd vroeger ongeveer 5000 kilometer per jaar gereden. Men reed toen immers veel minder en dat hield in dat je pas na twintig jaar zo veel had gereden. De Mini’s die nu nog leven worden meestal vertroe-teld. Maar het kan natuurlijk ook verkeerd aflopen zoals je in mijn video kan zien:https://youtu.be/TS0FQNLUv_s Je zal maar als bloembak eindigen. Of als bangerracer zoals de rood wit blauwe Engelse Mini met rolkooi op de foto.